بررسی ارتباط بین نیازهای عاطفی با سطح خودکارآمدی بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امید شهر مشهد در سال ۱۳۹۳

چکیده زمینه و هدف: تأمین نیازهای عاطفی، مؤلفه ای تأثیرگذار در میزان توانایی فرد برای مقابله مؤثر با بیماری و مدیریت آن است. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین نیازهای عاطفی با سطح خودکارآمدی بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امید شهر مشهد در سال 1393 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی است که بر روی 360 بیمار مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان امید شهر مشهد با روش نمونه گیری آسان از اسفند 1392 تا تیر 1393 انجام شد و بیماران با استفاده از فرم اطلاعات فردی، پرسشنامه خودکارآمدی بیماری های مزمن (cdses) و پرسشنامه نیازهای عاطفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها برحسب نوع متغیر، با آزمون های آنالیز واریانس، t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه حاکی از کسب نمره کلی خودکارآمدی 91/1±56/5 از 10 می باشد که نشان دهنده خودکارآمدی متوسط بیماران است. بیشترین میزان میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی بیماران به ترتیب در حیطه ارتباط با پزشک 71/2±84/6، مدیریت بیماری 36/2±32/6، کمک گرفتن از خانواده، دوستان و جامعه 18/2±79/5 بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره کلی خودکارآمدی و نیازهای عاطفی، همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (261/0-=r، 001/0p